Het verhaal van veteraan Ben Deijmann
Ben Deijmann deelt zijn verhaal in de online erecouloir van 2020.
Veteraan Ben Deijmann (59) bereidt zich voor op een bijzondere Herdenking op 4 mei. Dat gaat iets anders dan verwacht. In plaats van een fysieke plek tussen 59 andere veteranen in de erecouloir op de Dam, brengt Deijmann zijn persoonlijke eerbetoon aan gevallen oorlogsslachtoffers dit jaar online.
Dat heeft te maken met de gewijzigde opzet van de Nationale Herdenking vanwege het coronavirus, zonder veteranen en zonder publiek. Om de veteranen die in de erecouloir zouden staan, toch de kans te geven hun persoonlijke verhaal en motivatie te delen, ontwikkelde het Veteraneninstituut een online erecouloir. Ben Deijmann deelt zijn bijzondere verhalen, ervaringen en levenslessen als het gaat over leven in vrijheid.
Missie: Voormalig Joegoslavië, Irak, Afghanistan en twee anti-piraterijmissies
“Ik vind dat je als land moet laten zien dat je hecht aan de traditie om met respect terug te denken aan de mensen die voor onze vrijheid hebben gevochten. Ook tijdens de coronacrisis moeten we, op wat voor manier dan ook, blijven stilstaan bij de dingen die mensen doen om ervoor te zorgen dat de vrijheid in Nederland gewaarborgd blijft.”
Extreme gevallen
Deijmann werd tijdens zijn diensttijd maar liefst negen keer uitgezonden, drie keer Bosnië, Irak, drie keer Afghanistan en twee anti-piraterijmissies. Hij kwam altijd met een positief gevoel thuis.
“Vrijheid is een ingewikkeld woord, zeker in deze tijd waarin we aan social distancing moeten doen. Mensen voelen zich vaak beperkt, maar dat is iets anders dan niet vrij zijn. We doen dit momenteel om een goede reden. Ik kan uit ervaring spreken: het kan veel erger,” vertelt veteraan Deijmann uit Jelsum. Hij diende 39 jaar als militair, waarvan 28 jaar als anesthesiemedewerker.
“Mijn meest indrukwekkende missie was in 2007 in, Afghanistan Kandahar. We waren met twee chirurgische teams. Dat is weinig en dus hadden we het enorm druk. Dag in dag uit zag ik daar echt van alles langskomen, kinderen die verbrand waren, blastverwondingen, amputaties van benen en armen. De meest extreme gevallen. Dat was heftig.”
In januari 2019 ging Deijmann op 58-jarige leeftijd uit dienst. Hij redigeert nu lesboeken voor een uitgeverij en werkt op afroepbasis voor een lokaal ziekenhuis.
Meer dan de Tweede Wereldoorlog
Iedere veteraan in de erecouloir staat er met een persoonlijke reden. Dat geldt ook voor de veteranen die dit jaar de erehaag zouden vormen. Zo ook Deijmann: “De erecouloir is echt iets waar je als veteraan een keer in moet hebben gestaan. Ik deel mijn verhaal graag met anderen en ik praat er graag over. Dat is een heel ander verhaal dan dat van de Tweede Wereldoorlog. Mijn ervaringen spelen zich af in een recenter verleden, maar ook het feit dat er nog steeds oorlogen zijn verdient aandacht op 4 mei. Het stopt niet na de Tweede Wereldoorlog. En ook niet na Bosnië, Irak of Afghanistan. Er gebeuren nog steeds verschrikkelijke dingen. We moeten daarom met elkaar blijven herdenken.”
Ook tijdens coronacrisis stilstaan bij vrijheid
Herdenken is heel belangrijk voor Deijmann: “In 1999 wilde de commandant van het kamp in Bosnië de herdenking op 4 mei overslaan. De vlag halfstok hangen zou te veel vragen oproepen van de omgeving. Daar was ik het absoluut niet mee eens en dat heb ik in een brief laten weten.” Zo staat de veteraan er ook dit jaar in.
“Ik vind dat je als land moet laten zien dat je hecht aan de traditie om met respect terug te denken aan de mensen die voor onze vrijheid hebben gevochten. Ook tijdens de coronacrisis moeten we, op wat voor manier dan ook, blijven stilstaan bij de dingen die mensen doen om ervoor te zorgen dat de vrijheid in Nederland gewaarborgd blijft.”
Ontdek ook de andere verhalen
Dit jaar staan er op 4 mei geen veteranen op de Dam. Dit is ons eerbetoon aan hen. Aan wie denken zij tijdens de 2 minuten stilte? Lees hun indrukwekkende verhalen.
