“Toen ik het uniform uittrok, vond ik het moeilijk de ‘nieuwe ik’ te vinden”

Op 2 april 2012 verliet Shanna de militaire dienst in de rang van sergeant der eerste klasse. Nu werkt ze als supervisor / opleider bij een grote verzekeraar. Dat was wel even wennen. Shanna: “De bereidheid om voor elkaar een stapje harder te werken was nihil of zelfs helemaal niet aanwezig.”

Werken zonder uniform
“Toen ik het uniform uittrok, vond ik het moeilijk de ‘nieuwe ik’ te vinden. Wanneer mensen een militair uniform zien, wordt er bepaald gedrag en een bepaalde houding verwacht van de militair in kwestie. Het uniform gaf mij houvast, het was een middel dat bijdroeg aan wie ik was, wat ik deed, wat ik uitstraalde en wat mensen van mij konden verwachten. Eigenlijk droeg het enorm bij aan mijn zelfvertrouwen. Dat uniform was ineens weg en vanaf dat moment moest ik op zoek naar een nieuwe rol en houding die paste bij mijn nieuwe baan. Mensen konden immers niet meer een verwachting van mij hebben op basis van mijn uniform maar men moest een verwachting vormen op basis van mijn eigen gedrag en prestaties. Gevoelsmatig was dat laatste erg hard werken.”

Even wennen
Aan de manier van werken bij een burgerorganisatie moest Shanna wennen:

Militairen zijn erg goed in het snel kunnen schakelen en oplossingsgericht handelen.

“Bij mijn huidige werkgever is de bedrijfsvoering totaal anders. Er heerst een lijstjes- en vergadercultuur. Men durft in mijn ogen geen impopulaire beslissingen te nemen zonder dat deze in totaliteit met eenieder die er wat over denkt te mogen zeggen/vinden helemaal uitgekristalliseerd is. Gevoelsmatig mis ik daadkracht in mijn werkomgeving. Hierdoor worden belangrijke beslissingen uitgesteld of zelfs helemaal niet genomen.”

De mentaliteit van medewerkers bij Defensie en in de burgermaatschappij verschilt, is Shanna’s ervaring: “Ik heb mijn verwachting richting mijn collega’s enorm moeten bijstellen. De bereidheid om voor elkaar een stapje harder te gaan is nihil of zelfs helemaal niet aanwezig. Er is geen teambelang en men is erg individualistisch ingesteld. Verder vind ik het erg moeilijk mijn collega’s te vertrouwen aangezien zij altijd als eerste denken: ‘What’s in it for me?’ in plaats van te denken in het gemeenschappelijke belang. Als militair was het makkelijker elkaar aan te spreken op bepaald (ongewenst) gedrag, aangezien dit altijd te spiegelen was aan een situatie waarbij ‘blind kunnen vertrouwen op elkaar’ feitelijk de sleutel was voor alles.”

Op haar plek
Toch voelt Shanna zich nu wel op haar plek. “Mijn huidige werkgever maakt graag gebruik van mijn opgedane ervaringen als militair. Er wordt veel gevraagd om mijn mening aangaande bijvoorbeeld Situationeel Leiderschap. Ik voel mij over het algemeen gewoon serieus genomen door mijn management. Men waardeert mijn gevraagde en ongevraagde ongezouten mening en advies.”