Thuisfront: Sisters in arms
Het vertrek naar Afghanistan van de mannen van Rolinda en Gerieke was het begin van hun vriendschap.
Niet lang nadat hun mannen in de zomer van 2006 naar Afghanistan waren afgereisd, meldden Rolinda Linthorst en Gerieke van der Wal-Bolhuis zich allebei aan op een internetplatform voor thuisblijvers. Het was het begin van een mooie vriendschap.
Tekst: Else de Jonge / Fotografie: Gino Kleisen
Rolinda: ‘Toen David, inmiddels mijn man, in 2006 op uitzending ging naar Afghanistan, vond ik dat behoorlijk ingrijpend. We kenden elkaar nog maar een halfjaar. Ik was net
afgestudeerd en woonde weer tijdelijk bij mijn ouders. We communiceerden via MSN en één keer in de week kon hij tien minuten met me bellen. Om niks te vergeten maakte ik van tevoren lijstjes van de dingen die ik hem wilde vragen en vertellen.’
Clubje
‘Het was best een moeilijke tijd en ik had behoefte aan contact met vrouwen die in dezelfde situatie zaten als ik. Op internet vond ik een platform voor partners van mannen
die op oefening of uitzending waren. Er zaten heel veel vrouwen op. Met vijf van hen had ik veel contact en Gerieke was er daar één van. Wij hebben jarenlang contact gehouden
met dat clubje en met z’n zessen allerlei leuke dingen ondernomen: een weekendje kamperen, een musical of een high tea. Gerieke en ik bleken bij elkaar in de buurt te wonen. Dus als we ergens op een centrale plek in Nederland afspraken met de club, dan reisden wij samen vanuit het noorden. Dat was altijd supergezellig.’
Naturel
‘Het liep eigenlijk heel naturel, dat we ook met z’n tweeën gingen afspreken. Even eten in Zwolle bijvoorbeeld. Zeker toen de mannen op uitzending waren deden we dat, maar toen ze terug waren in Nederland bleven we dat doen. Wij delen lief en leed met elkaar. Ondertussen hebben we allebei een kind. En weet je wat helemaal leuk is? Onze mannen kunnen het ook uitstekend met elkaar vinden. We zijn zelfs met z’n vieren op wintersport geweest.‘
Gerieke: ‘Voor mij was het, in de tijd dat Arnejan op uitzending was, heel belangrijk om contact te hebben met vrouwen die in hetzelfde schuitje zaten. De periode dat hij in
Afghanistan zat, werd twee keer verlengd. Dat vond ik behoorlijk heftig. Soms had ik daardoor een rotdag en was het fijn dat ik me daarover op het forum kon uiten. Meestal kreeg ik per ommegaande een hart onder de riem. Dat was ontzettend fijn. Ook het samen aftellen tot ze terugkwamen, foto’s delen van Eindhoven, dat waren kippenvelmomenten. Die betrokkenheid bij elkaar was voor mij heel steunend.’
Onbegrepen
‘Toen Rolinda en ik elkaar wat beter leerden kennen, gingen we elkaar ook bellen en appen. Ik heb mij door mensen die zelf nooit met Defensie te maken hebben gehad weleens
onbegrepen gevoeld. Ik werd kriegel van vrouwen die al klaagden als hun man een weekendje op pad was. Dan dacht ik: prijs je gelukkig, ik wou dat die van mij maar een weekend wegbleef. “Ik snap niet hoe je het kunt”, zei ooit iemand tegen me. Of: “Je kiest er toch zelf voor?” Rolinda snapte altijd feilloos waar ik het over had. Zij had ervaringen die leken op die van mij; ik hoefde haar niet zoveel uit te leggen.’
Hartstikke gezellig
‘Onze vriendschap is een beetje begonnen als een lotgenotencontact, maar is intussen uitgegroeid tot veel meer. En denk niet dat het vooral kommer en kwel is; wij hebben vooral enorm veel plezier. Het is gewoon hartstikke gezellig; met z’n tweeën, met z’n vieren en tegenwoordig dus met z’n zessen.’