Nederlandse Invictusteam 2017 thuis na ‘emotionele rollercoaster’
Vanochtend is het team dat heeft deelgenomen aan de Invictus Games in Toronto weer geland op Nederlandse bodem, behangen met 25 medailles. Op Schiphol werden zij onthaald door familie, vrienden én admiraal Bauer, die als plaatsvervangend Commandant der Strijdkrachten de 29 sporters toesprak.
Eén van die deelnemers was Afghanistanveteraan Rahmon Zondervan, die met het estafetteteam beslag legde op een bronzen medaille. “Dat hadden we niet verwacht. We hadden uitgerekend dat we alle vier een persoonlijk record moesten zwemen om in de buurt van het podium te komen. Dat is gelukt, we hebben optimaal gepresteerd.” Voor Zondervan was het hoogtepunt het criterium bij het fietsen.
Op een gegeven moment zag ik drie oranje mannen vooraan fietsen. Dat is waar je voor traint en het is grandioos als het er dan ook uitkomt. Jammer dat we het de laatste ronde niet konden vasthouden.
Teamwork
Ook Afghanistanveteraan Maarten Leeuwenburgh kijkt terug op een bijzondere week. “Het was druk, intensief en mooi. Ik ben vooral trots op mijn negende plek in de tijdrit. Vooraf was ik heel zenuwachtig, maar ik had goed getraind.”
Uiteindelijk fietste ik een snoeiharde tijd en zat ik maar 19 seconden achter de winnaar.
Magisch moment
De allereerste (gouden) medaille werd al voor de openingsceremonie gehaald door sergeant-majoor der mariniers Erik Schuyer en navigator Rick Torenstra, die kampioen werden tijdens de Driving Challenge. Daarvoor moesten zij met een Land Rover een zwaar parcours afrijden. “Dat was een totale verrassing”, vertelt Schuyer. “We waren ingestapt met het idee om een leuke dag te hebben. Ik denk dat we gewonnen hebben door rustig en beheerst te blijven rijden.” Dat de beide heren de gouden plak omgehangen kregen door prins Harry, maakte het extra speciaal.
Een magisch moment. Hij is echt ‘one of the guys’.
Genieten
Een militair die gewond raakt zet het thuisfront op z’n kop. Daarom is er tijdens de Invictus Games ook voor hen veel aandacht. Schuyer, die vier missies heeft meegemaakt en uiteindelijk geconfronteerd werd met PTSS, geeft aan dat de week in Toronto zijn vrouw, dochter en schoonzoon erg goed hebben gedaan.
Mijn belangrijkste doel was om mijn gezin te zien genieten. Dat is zeker gelukt. Als gezin hebben we stappen in het verwerkingsproces kunnen zetten.
Emotionele rollercoaster
Namens het Veteraneninstituut was directeur Ludy de Vos aanwezig. ‘Een emotionele rollercoaster’, zo omschrijft hij het sportevenement in Toronto.
Je voelt wat het voor de families van de sporters doet. Wat mij betreft zijn deze sporters een voorbeeld voor iedere veteraan die beschadigd is geraakt. Zij geven de boodschap af dat je in staat bent om een zware tegenslag te overwinnen.
Het maakt niet uit of je dat met sport doet, of met iets anders, maar doe iets om eruit te komen en ga daar voor. Prins Harry omschreef dat heel mooi: ‘Er is altijd een betere morgen, zolang je er zelf in gelooft.’
