Naar de begraafplaats met een klas schoolkinderen
Foto’s met veteranen in werkelijke dienst en hun missies hebben we al. Nu hebben we deze fotoserie uitgebreid met foto’s van veteranen uit dienst! Wie zijn deze veteranen en wat is hun verhaal? Elke maand wordt er een veteraan uitgelicht in ‘Het verhaal achter de foto’. Deze maand: Gerrit Storteboom, veteraan van de Koninklijke Marechaussee.
“Als ik me Bosnië voor de geest haal, zie ik vooral weer de sporen van vernieling.”
Als marechaussee waren wij elke dag op pad en keken we uit over een land vol verwoeste dorpen en huizen. Voor ons iets onbegrijpelijks.
“Die mensen waren jarenlang elkaars buren geweest! Alsof de Groningers en de Friezen elkaar opeens naar het leven gaan staan.”
Gerrit is nu 62 jaar en gepensioneerd. Met zijn vrouw Froukje past hij wekelijks op de kleinkinderen en via zijn oudste kleindochter kwam hij als veteraan voor de klas te staan. “Schoolkinderen helpen ons bij de drie herdenkingen die ik mede organiseer in Nunspeet: Bevrijdingsdag, Poppy Day in november en de bevrijding van Nunspeet op 19 april. Er liggen bij ons 6 Engelse piloten op de begraafplaats. Vroeger werd alleen het Wilhelmus gespeeld bij de herdenkingen.”
Toen ik bij de organisatie betrokken raakte, opperde ik of het niet passend zou zijn op ook het Engelse volkslied te spelen en mee te zingen op Poppy Day. Dat gebeurt nu. En op 19 april wordt naast het Wilhelmus ook het Canadese volkslied gespeeld. Een uiting van respect voor onze bevrijders.
Je kinderen een half jaar missen
Een keer is Gerrit met een klas naar de begraafplaats gefietst. “Eerst waren ze natuurlijk wat hyper, maar ik heb heel langzaam met hen de route gelopen langs de militaire graven en uitgelegd wat er gebeurd is en wie we daar herdenken. Het was een klas met kinderen waarvan de families van over de hele wereld kwamen. Ze waren echt geïnteresseerd. Er kwamen vragen als: meneer, hoe kun je zien dat iemand Joods is? Vijf kinderen uit die klas kwamen uit Syrië. Je komt dan in een bijzonder gesprek met elkaar tussen de graven van de gevallenen, ik heb dat een heel mooie middag gevonden.”
“Een fysiotherapeut hier uit het dorp is ook in Bosnië geweest, samen hebben we het er nog wel eens over.”
Toen ik thuiskwam van de missie was mijn oudste 17 of 18. Je hebt dan een half jaar van hun leven gemist.
“Ineens bleek mijn oudste tot laat uit te gaan. Het gezinsleven gaat natuurlijk gewoon door en kinderen groeien op, ook als jij op missie bent.”
Gerrit denkt zeker niet meer dagelijks aan zijn uitzending. “Ik was net bezig onze dakgoten te vervangen, toen het Veteraneninstituut me belde of ik als Marechaussee-veteraan aan de huisstijlfoto’s wilde meewerken. Ik vond het leuk. Het was wel ontzettend koud, die dag op de brug.” Gerrit heeft 37 jaar met plezier bij de Koninklijke Marechaussee gewerkt. “Nu ben ik oppas-opa en mantelzorger voor mijn tante. Een heel ander leven. Maar we genieten er samen van om zoveel met onze kleinkinderen op te trekken.”