Een wereld van verschil
Marc ging twee keer op vredesmissie naar de Sinaï.
Een ‘badslippermissie’, werd het wel genoemd, vertelt Marechaussee Marc van Voorthuisen (51) over zijn eerste MFO- uitzending in 1988 naar de Sinaï. Tijdens zijn tweede tour naar de Sinaï, in 2013, mocht hij alleen in scherfvest en zwaar bewapend de poort uit.
“Vaak was het feest op Noordkamp, dan gingen we ‘stoepen’”, vertelt Van Voorthuisen over zijn eerste tour in 1988. “‘Stoepen’ betekende met z’n allen op het stoepje gingen zitten achter de barak, met een treetje bier. Het was een andere tijd in 1988.” Aan de MFO-vredesmissie deden 13 verschillende nationaliteiten mee, waaronder de Fiji’s. “Die konden absoluut niet tegen alcohol”, aldus Van Voorthuisen.
Als ze dronken werden kon je ze met vier man nog niet in bedwang houden. Het waren kasten van kerels.
Ingrijpen bij incidenten als deze behoorde tot de politietaken van Van Voorthuisen.
Kwajongensstreken
Net als het bekeuren van snelheidsovertreders. Geregeld zat hij in helikopter om speedguncontroles uit te voeren in de woestijn. “Tijdens zandstormen verplaatste zich niet alleen zand maar ook mijnen die na de oorlog waren achtergebleven. Over een berg zand heen rijden kon dus levensgevaarlijk zijn. Buiten Zuidkamp lagen rijen mijnen zichtbaar in het veld. Sommigen vonden het leuk om een steen het mijnenveld in te gooien in de hoop er één te laten ontploffen. Kwajongensstreken.” Lachend voegt Van Voorthuisen toe:
Het was een vredesmissie waar geen gevechtshandelingen hebben plaatsgevonden, maar ik heb genoeg bijzondere momenten meegemaakt.
Badslippers
25 jaar later ging hij voor een tweede keer naar de Sinaï. De situatie was toen totaal anders.
Van Voorthuisen: “Liepen we in 1988 in onze vrije tijd in korte broek met badslippers rond, in 2013 mocht je alleen onder begeleiding van het Egyptische leger, zwaar bewapend en met scherfvest en helm de poort uit.” Het was na de val van Mubarak, toen steeds meer terroristen de Sinaï in trokken. Omdat destijds in de Camp David-akkoorden was opgenomen dat er geen vliegbewegingen boven de Sinaï mochten plaatsvinden en een leger niet was toegestaan, was dit voor terroristische groeperingen als IS een ideaal en uitermate geschikt ‘werkterrein’.
AK47’s
De Marechaussee was uitgezonden om de Hongaren, die na 1995 de politietaken hadden overgenomen, te trainen en te assisteren. Buiten de poort was de situatie vaak gespannen.
“De jochies die in 1988 langs de weg naar ons zwaaiden, gooiden nu met stenen of stonden ons op te wachten met AK47’s. Een keer kwam onze colonne bij een klein dorpje. In de verte zagen we rookwolken. Een local die voorbij liep gebaarde met zijn hand van onder zijn jurk, ‘ga weg, ga weg’. We zijn achteruit gereden en hebben een alternatieve route gekozen. Gelukkig maar, want verderop stonden 20 tot 30 man met AK47’s ons bij een barricade op te wachten.”
Ook heeft hij gezien dat Egyptische gevechtshelikopters en tanks dichtbij hun kamp acties uitvoerden om 6 ontvoerde politiemannen te bevrijden. “Dit soort acties werden wel met toestemming van de Israëli’s uitgevoerd”, benadrukt Van Voorthuisen. “De Camp David-akkoorden worden nog maar beperkt nageleefd. Ik vraag me af wat de meerwaarde nog is van de aanwezigheid van de MFO in de Sinaï.” Ondanks de constante terroristische dreiging heeft Van Voorthuisen ook aan deze tweede missie goede herinneringen. Lachend: “Ik ben de enige Nederlander die zowel in de oude- en nieuwe setting in de Sinaï heeft gezeten.”
Over de MFO-missie
Tijdens de Zesdaagse Oorlog van juni 1967 veroverde Israël de Sinaï op Egypte. Op 25 april 1982 kreeg Egypte de controle over het gebied terug. Toen begon ook het mandaat van de MFO (Multinational Force & Observers), een vredesmacht die tijdens de Camp David-akkoorden overeengekomen was tussen Israël, Egypte en de VS. Nederland nam van 1982 tot 1995 deel aan de missie, met een verbindingscompagnie en Marechaussees. Van 2013 tot 2015 hervatte Nederland de bijdrage met 4 staf(onder)officieren. Nederland is de missie financieel blijven steunen.