Kippenvelmoment - Diana
Nooit zal Diana vergeten hoe het tijdens de Vierdaagse van ’96 muisstil werd.
Van alle keren dat Diana Mensink de Vierdaagse liep, veertien in totaal, maakte de editie van ’96 de meeste indruk. Vanwege het blarenleed, maar bovenal door de oorverdovende minuut stilte.
Waar kwam die minuut stilte vandaan?
‘Het was iets voor twaalven. We waren net een dorpje binnengelopen. Het krioelde er van de mensen. Er was een dj en muziek stampte uit de boxen. Ik hield mijn peloton staande en we stelden ons op aan de kant van de weg. De pelotons voor en achter ons deden hetzelfde. Om exact 12.00 uur brachten alle deelnemende militairen de groet. Burgers snapten er niks van: wat doen die militairen gek? Plotseling drong het tot ze door dat het een eerbetoon was aan onze collega’s die eerder die week omkwamen in de Herculesramp. Daarop sloot het publiek zich bij ons aan. De dj staakte zijn muziek. Het werd muisstil. Na de minuut stilte volgde een enorme staande ovatie. Kippenvel.’
Waar was je toen de ramp gebeurde?
‘Ik zocht in Kamp Heumensoord, met een bord in de hand, een plekje om te gaan eten, toen het nieuws over de omroepinstallatie galmde. Een shock ging door het kamp. Een zwarte gebeurtenis. Iedereen was in gedachten bij de slachtoffers, de nabestaanden, de overlevenden. Ik was bevoorradingsofficier en pelotonscommandant over een groep collega’s. In een ingelaste vergadering werd alle pelotonscommandanten meegedeeld dat wij, militairen, niet zouden deelnemen aan de intocht op de Via Gladiola. Ook zouden we niet zingen tijdens deze Vierdaagse, en we hielden dus die minuut stilte.’
Moet je er nog wel eens aan denken?
‘Elk jaar. Die editie was mijn eerste Vierdaagse. Tegenwoordig loop ik ‘m in burger; na de eerste keer heb ik het militair schoeisel afgezworen. Elke keer stap ik op de derde dag even uit de karavaan om de Canadese begraafplaats te bezoeken. Die ligt op een van de heuvels op de route, net na een druk stuk. Daar is het vredig en kalm. Ik leg een bloem bij het herinneringsmonument. Dan sta ik stil bij de collega’s die ten tijde van mijn eerste keer verongelukten en bij de Canadezen die hun leven gaven voor ons. Daarna voeg ik me weer bij de massa. Een traditie die dit jaar helaas niet mogelijk is omdat het coronavirus een streep zet door de Vierdaagse.’
Respect en dankbaarheid zitten ook in kleine alledaagse dingen. In de maandelijkse rubriek Kippenvelmoment vertelt een veteraan over een bijzonder moment of indrukwekkende gebeurtenis.