“Ik was zeven jaar niet op uitzending geweest en het kriebelde toch wel weer”

De Verenigde Naties (VN) proberen de veiligheid en stabiliteit in Mali te herstellen. Nederland levert sinds april 2014 een belangrijke bijdrage aan deze VN-missie door de ‘ogen en oren’ te leveren voor de missie. De taak om zoveel mogelijk informatie te verzamelen over de situatie in het land ligt voor een groot deel bij de Nederlandse militairen van de ‘Long Range Reconnaissance Patrol Task Group Desert Falcon’, ofwel: de lange afstandsverkenners. Eén van hen is de 34-jarige wachtmeester-1 Matthijs, die zich in Mali inzet als opvolgend pelotonscommandant (OPC).

Opwerktraject

Matthijs woont en werkt sinds 28 december op Kamp Castor nabij de Malinese stad Gao en vertelt dat zijn peloton een bijzondere samenstelling kent. “Meestal zijn het de Rode Baretten die deze Task Group invullen, maar nu vormt 17 Pantserinfanteriebataljon de hoofdmoot, aangevuld met militairen van 104 JISTARC Verkenningseskadron.

Selfsupporting

Inmiddels heeft Matthijs met zijn peloton twee grote meerdaagse patrouilles kunnen draaien, met als doel om informatie te verzamelen voor de Force Commander, die daarmee de troepen van de internationale coalitie kan aansturen. Een dergelijke patrouille bestaat uit gevechtseenheden, aangevuld met genisten, EOD, artilleristen en diverse logistiekelingen. Matthijs:

Als wij op pad gaan moeten we volledig selfsupporting zijn.

Relevante informatie

De werkwijze van de lange afstandsverkenners kenmerkt zich door het opzetten van een centraal verzamelpunt, van waaruit een heel gebied in kaart gebracht wordt. Volgens Matthijs heeft dat tot nu toe relevante informatie opgeleverd. “Ons werk heeft veel puzzelstukjes opgeleverd. Informatie over de zogenoemde ‘armed groups’, maar ook over de toestand van de lokale overheid en bevolking. We merken wel dat de lokale bevolking niet het achterste van hun tong laat zien als je vraagt naar informatie over terroristen.

Eerdere missies

Matthijs werkt nu 18 jaar bij Defensie en voor hem is dit alweer zijn vierde missie. In 2002 diende hij in Bosnië (SFOR12), in 2005/2006 in Afghanistan (Enduring Freedom) en in 2010 wederom in Afghanistan (TFU-12, de laatste Nederlandse Task Force in Uruzgan). “Die laatste missie heeft toch wel de meeste indruk gemaakt”, vertelt Matthijs. “Ik had toen meer verantwoordelijkheid en ging veel de poort uit als ondersteuning van de mariniers en commando’s. De dreiging die dan op je afkomt, blijft wel bij.”

Veteraan?

Over zijn veteranenstatus heeft Matthijs gemengde gevoelens. Hij loopt er niet graag te koop mee, zal zich niet snel vrijwillig opgeven voor het Veteranendefilé, maar merkt in het uitzendgebied dat hij als veteraan een verschil kan maken.

Er zijn veel jonge jongens mee die voor het eerst op uitzending zijn. Dan kun je een stuk ervaring kwijt. Overigens heb ik niks tegen reünies en dergelijke. Als het kan, dan kom ik.

Thuisfront

Wachtmeester Matthijs heeft tijdens zijn uitzending altijd kunnen rekenen op de support van zijn vrouw, waar hij nu 14 jaar mee samen is. “Ze vindt het niet leuk als ik weg ben, maar ze gunt het me wel. Ik was zeven jaar niet op uitzending geweest en het kriebelde toch wel weer. Dit was mijn laatste kans om een uitzending te doen met veel taken ‘buiten de poort’. Hierna volgen waarschijnlijk staffuncties. Dat weet ze en ze gunt me deze uitzending dan ook.”

Lees hier meer over de missie in Mali.

(Bron foto’s: Defensie)