Geestelijke verzorging voor veteranen en thuisfront: in gesprek met dominee Ko Sent
''Militairen hebben onze erkenning, dankbaarheid en zorg nodig. Daar hebben ze recht op.''
Leven en werken in dienst van Defensie maakt veel los. Zowel tijdens als na hun diensttijd hebben veteranen recht op geestelijke verzorging. De Diensten Geestelijke Verzorging (DGV) bieden deze zorg aan. Dominee Ko Sent werkt als geestelijk verzorger voor veteranen in de regio Noord-Oost en praat met veteranen over alles wat het leven betreft. Ko voelt zich zijn hele leven al betrokken bij militairen. In de tijd dat hij nog als dominee in de kerk stond herdacht hij ze vaak in het gebed: ,,Ik zou meer voor ze kunnen doen dan alleen maar bidden”, dacht hij. ,,Ik kan ook met ze meegaan”.
Tekst: Babs Bouwman
Sinds 1 september vorig jaar is Ko Sent geplaatst bij het Veteraneninstituut om geestelijke verzorging aan veteranen buiten dienst aan te bieden en hun thuisfront. ,,Daarvoor deed ik dat eigenlijk ook al”, vertelt hij. In augustus 2000 begon Ko als krijgsmacht-predikant bij een schoolbataljon van de Landmacht. Hij hoorde dat Defensie krijgsmacht-predikanten zocht: ,,Ik realiseerde me dat werken op een kazerne net zoiets is als dorpsdominee zijn. Iedereen kent je en spreekt je aan”.
Naarmate hij zich steeds meer voorstelde hoe het zou zijn om op zo’n kazerne rond te lopen en mee te gaan op oefening of uitzending, werd het steeds logischer dat hij die stap ging zetten.
De eerste uitzending was met SFIR4, Stabilisation Force Irak, met het 13e luchtmobiel uit Assen, waar ze met 200 mannen en twee vrouwen in het kamp zaten. Tijdens deze missie bekommerde hij zich zo intensief over iedereen, dat hij helemaal niet bezig was met zijn eigen thuisfront.
,,De mensen die me dierbaar zijn, zijn er toen bij ingeschoten. Dat overkomt militairen ook”, zegt Ko.
Uit eigen ervaring weet hij dat het niet slim is om te doen of er niks aan de hand is, want je helpt jezelf er niet mee. Hij vindt het jammer dat bij velen de angst leeft dat je een stempel krijgt opgedrukt als je gaat praten met een geestelijk verzorger. Ko ziet dat anders: ,,Militair zijn is een zwaar beroep. Soms heb je groot onderhoud nodig en dan moet je daar gewoon gebruik van maken door je hart te luchten”. Tijdens uitzendingen kreeg Ko regelmatig te horen dat soldaten blij waren dat hij er was om met ze te praten.
Waarover kun je met Ko in gesprek gaan? ,,Dingen waar geen medicijn voor is, omdat je niet ziek bent. En voor dingen waar geen oplossing voor is omdat het geen probleem is, maar die wel een last zijn om te dragen”. Hij kan je helpen dat zo goed mogelijk te doen. Bij thema’s als schuld en schaamte, rouw en verdriet en goed en kwaad, heeft een geestelijk verzorger wel het nodige te bieden. Door erover te praten en samen naar de zin en betekenis ervan te zoeken.
Of het nou over de oefening gaat of over thuis of over de balans tussen privé en werk. Door mensen bij hun voornaam aan te spreken, kijkt Ko voorbij het uniform en de rang en geeft hij het gevoel dat iemand ertoe doet. Soms neemt het thuisfront contact op met hem: ,,Ik ben geen relatietherapeut, maar ik word er wel eens bijgehaald als er relatieproblemen zijn. Door naar ze te luisteren kunnen dingen loskomen”. Het thuisfront hoort er net zo goed bij.
Ko voelt zich betrokken: ,,Militairen komen vaak anders terug van hun uitzendingen. Zij hebben onze erkenning, dankbaarheid en zorg nodig. Daar hebben ze recht op”. Met zijn werk als geestelijk verzorger hoopt hij een kleine bijdrage te leveren en mensen het gevoel te geven dat ze er mogen zijn. Dat is wat hem betreft een belangrijke basis voor geestelijke balans, zodat je van daaruit je leven meer vorm kunt gaan geven en keuzes kunt maken. Dingen gaan doen en genieten van het leven.
Voorheen werkte Ko Sent als geestelijk verzorger bij het 12e Luchtmobiel Infanterie bataljon, het 45e Pantser Infanterie bataljon en bij het Bevoorrading en Transportcommando in Garderen. De coördinator geestelijke verzorging van het Nederlands Veteraneninstituut, Gösta Huijs, regelt de inzet van geestelijk verzorgers. Hij is bereikbaar via g.huijs@nlveteraneninstituut.nl.