Afghanistanveteraan Wim deelt zijn verhaal met leerlingen
Dagelijks geven veteranen gastlessen op basis- en middelbare scholen. Groep 7/8 van CBS de Klaroen in Tienhoven werd onlangs verrast met een bezoek van Afghanistanveteraan Wim.
Militaire groet
Als Wim de klas binnenstapt valt de klas gelijk stil. De kinderen kijken hem vol bewondering aan. Zo vaak zie je geen man in een vlekkenpak van dichtbij. De les begint leuk. Het eerste wat hij doet is het leren van de militaire groet. Het is even oefenen, maar iedereen krijgt het onder de knie.
Om na te gaan of alle kinderen op de hoogte zijn van wie een veteraan is, laat hij twee foto’s zien. Een van onze koning met een borst vol met medailles en een van een vrouw. De juf heeft hen goed voorbereid op de les; bijna iedereen kiest voor de foto van de vrouwelijke veteraan. Daarna begint Wim zijn verhaal: ‘Wat is een veteraan en wat doet een veteraan?’.
Dilemma’s
Wim legt uit dat veteranen soms moeilijke keuzes moeten maken in hun werk, dat hoort er bij. Wanneer hij de leerlingen vraagt of zij ook weleens een moeilijke keuze hebben gemaakt, steekt een meisje haar vinger zonder aarzelen op. Wim gaf haar dan ook gelijk het woord om haar moeilijke keuze aan de klas uit te leggen:
Ik moest kiezen of ik met mijn naar mijn tante in Amerika ging zonder mijn ouders, of dat ik thuis bleef bij papa en mama.
Ze koos ervoor om thuis te blijven, maar had hier achteraf toch een beetje spijt van.
Trauma
Dat veteranen en kinderen anders in het leven staan is natuurlijk niet zo gek. Maar dat kinderen zich op hun eigen manier kunnen inleven in wat veteranen meemaken, wordt bewezen wanneer Wim vraagt of de leerlingen weten wat een trauma is en of iemand van hen daar ervaring mee heeft. Wederom steekt er een leerlinge haar vinger op zonder te aarzelen.
Toen ik begon met paardrijden vond ik het hartstikke spannend. Maar ik ben een keer van mijn pony gevallen en ik durfde toen niet meer te rijden.
Geen meisjes op school
De kinderen zijn met name erg onder de indruk van de verschillen tussen Afghanistan en Nederland. Wim acteert met ferme stem: “Juf, waarom zitten hier meisjes in de klas? Ik had toch gezegd dat ik alleen maar les wilde geven aan jongens?” In Afghanistan gaan veel meisjes niet naar school. De leerlingen kunnen zich dit moeilijk voorstellen.
Wim vertelt over dat er in Afghanistan voorwerpen op de grond liggen waar je beter niet aan kunt komen. Als hij vertelt dat je beter van dingen kunt afblijven die je niet vertrouwt, vraagt een leerling: “Maar bedoelt u dan ook dat we geen vuurwerk mogen opruimen? Want in onze achtertuin ligt nog vuurwerk, mag ik hier dan niet aankomen?”
Persoonlijke boodschap
Na afloop krijgt iedereen een stripboek, een Witte Anjer, een handdruk van Wim en een persoonlijke bemoedigende boodschap:
Doe je best! Wees dankbaar voor wat je hebt! Wees trots op jezelf! Maak je geen zorgen om onbenullige dingen! Jij komt er wel!